In een vooruit geschoven wedstrijd van SW5 ontving A vrijdag in het OCP Sint-Niklase B, stijger uit 3de, en verrassend ongeslagen mee aan kop in de reeks. Na 2 nederlagen was het zaak voor A om punten te pakken. Jan zat in Oxford om zijn zus uit te huwen, dus maakten Jo, Piet, Didier en Ef de dienst uit bij A.

Speelronde 1 eindigde op 2-2. Na mijn eigen wanprestatie in SW1, had ik mezelf voorgenomen om terug te grijpen naar de beproefde FOCUS & FIGHT. Als nr 3 opende ik tegen de kopman van Sint-Niklase B. Ik had enkel oog voor de bal, en stuurde C4 Filip met een droge 3-0 naar de bank. Maatje Ef had het niet onder de markt tegen de getalenteerde youngster C6 Jens en werd met dezelfde cijfers verslagen. Na de eerste 2 sets van tafel gespeeld te zijn, vond Jo net iets te laat de sleutel tegen C6 Dimitri. Had hij de 3de set, nipt verloren met 15-17, kunnen winnen, hadden we wel eens een andere uitslag kunnen hebben. Gelukkig is er dan Piet, die tegen youngster D4 (!) Luka pas in de belle met het kleinste verschil won ... maar hij won, punt.

Speelronde 2 was meer van dat. Ef en ik verloren beiden. Ef zag dat zijn spel stukken beter was dan in zijn openingsmatch, doch kopman Filip was net dat tikkeltje beter. Zelf kwam ik er niet aan te pas tegen Jens. Jo en Piet speelden elk een belle, en - godzij dank - wonnen die ook nipt. Toen al werd duidelijk dat dit een match zou zijn die pas op de meet zou beslecht worden. Tussenstand 4-4 en alles te herdoen.

In speelronde 3 vond Ef geen oplossing tegen het aanvalsgeweld van Dimitri (0-3). Zelf pakte ik Luka van bij aanvang bij de keel, liet nimmer los en stuurde hem kansloos naar de tribune (3-0). Piet en Jo speelden elk een belle. Piet verloor van Filip met 8-11 in de laatste set, Jo speelde zijn beste tafeltennis van de avond tegen Jens en won met dezelfde score. Tussenstand 6-6, en alles te herdoen.

Om de avond af te sluiten speelde ik in speelronde 4 tegen old time gabber Dimitri. Ik had al 2 of 3x tegen hem gespeeld (hij speelde vroeger bij Stekene) en steevast draaide de wedstrijd uit op een spektakelstuk met veel spanning en geweldige rallies. Ook dit keer zou het zo zijn. We speelden 5 sets, telkens met amper 2 punten verschil! Gelukkig had ik de sterkste eindsprint in de benen. Ef speelde top tegen Luka, en had in de belle 2 matchpunten. Jammer genoeg vocht de youngster terug en zette alsnog de bordjes gelijk voor de bezoekers. Balen voor Ef, 7-7. Piet speelde dan oerslim tegen youngster Jens. Het was niet altijd even mooi, maar hij speelde o zo leep, en kaapte het gelijkspel binnen voor A. Zelf zag ik als scheidsrechter maatje Jo voorstaan tegen kopman Filip met 2-1 en 10-4, en toen stokte de motor. Ik stierf zo waar op mijn stoel toen finaal de match nog verloren ging in de belle.

Al bij al een terechte uitslag dit gelijkspel, hoewel het natuurlijk balen is als je 8x de kans krijgt om de 3 punten te pakken voor de ploeg (2x Ef, en 6x Jo). Maar we hebben met A gevochten als leeuwen, en dat is wat telt voor mij. Met die spirit gaan we de komende weken zeker nog punten pakken ... tegen wie dan ook. 

Door de ogen van de kapitein:

• Ik ben mijn team zeer dankbaar voor de fighting spirit die er afgelopen vrijdag (eindelijk) weer was.
• Na die laatse match van Jo tegen Filip weet ik wat het betekent om te 'sterven op je stoel' ... Miljaarde, miljaarde ... Enige troost is dat ik weet dat maatje Jo alles gegeven heeft, chapeau dus voor fighting Filip, het Klaasje van dienst  (al weet ik wel dat Jo nog lang zal navloeken over die match ; ik heb ooit hetzelfde meegemaakt op Sint-Pauwels tegen kopman Tom Vercruysse)
• Dit is het soort matchen waarom ik blijf spelen: keihard maar fair aan tafel, verbroederen met een lekkere pizza en pint na de match
• Eén van de nadelen van FOCUS & FIGHT is dat je wat er naast de tafel gebeurt compleet negeert (= bewust niet ziet). Zo herinner ik me vaag dat soulmate en CAP B Rudy er was, en tot 3x toe heb ik zijn eega An in mijn blikveld zien verschijnen, maar 'shame on me' ik heb haar niet begroet, meer zelfs ik heb haar amper een (bewuste) blik gegund, dermate was ik gefocus't op de wedstrijd. Wie mij kent weet dat dat niet slecht bedoeld is, maar via deze weg toch mijn excuses aan maatje Rudy en vooral zijn vrouwtje. Het is voor het goede doel, hé?!
• Bij het afscheid gaf youngster en toptalent Jens, die godverdomme even oud is als mijn zoon (!) mij volgend compliment: 'ik ben onder de indruk van je fighting spirit, zowel in je eigen spel als naar je team toe, zelden meegemaakt op zo'n leeftijd'. Ik had natuurlijk van hem verloren (en dus staat hij in mijne cahier voor de terugronde), maar de woorden zinderden nog na toen ik huiswaarts reed.