Het is altijd opnieuw wat wennen, die eerste competitiematch tafeltennis na een zomer vol andere sporten (in mijn geval af en toe wat tennissen). Extra onwennig wordt het als die competitiematch dan nog eens op een zaterdag valt. En toen we toekwamen in Zele konden we onze ogen al helemaal niet geloven toen bleek dat we op een indoor tennisterrein zouden spelen.
Voor Piet (die in de zomer altijd veel tennist) en mezelf voelde dat precies toch enigzins vertrouwd aan, want wij konden onze eerste match winnen tegen Steven (C6) en Hubert (D4, maar in een vorig leven lang geleden nog C2). Joachim (tegen C6 Marc) en Didier (tegen C4 Pieter-Jan) lieten te veel missers optekenen om aanspraak te kunnen maken op de overwinning. Het begin van het seizoen weet je wel...
Joachim en ik konden de volgende wedstrijden gelukkig wel een kloofje slaan door allebei te winnen. Dat kloofje konden we vasthouden tot 5-7. Dan moesten Piet en Didier voor de laatste keer aan de bak. Piet won heel vlot van Hubert en bewees met twee winstmatchen dat hij er meteen staat in het begin van het seizoen. Didier had een lastige avond, maar kon in zijn laatste match tegen Marc toch ook een tweede overwinning binnenrijven. Dat dachten we toch met zijn allen toen hij 7-9 voor stond in de belle. Dat zou meteen ook betekenen dat Jo en ik de laatste wedstrijden zouden stress zouden kunnen afwerken. Helaas had Didier's tegenstander Marc nog een goede eindsprint in petto en won hij met 12-10 in de belle, meteen de vijfde belle die met twee punten verschil beslecht werd. Een spannend matchke was het dus zeker.
Jo en ik moesten dus nog vol aan de bak. Bij Jo was het meteen duidelijk dat hij vandaag geen partij was voor Pieter-Jan. Die laatste haalde zijn mokerslagen in de forehand boven en Jo kreeg zijn topspins niet op de tafel geplaatst. Het zou dus aan mezelf liggen of we onze eerste overwinning van het seizoen konden binnehalen of niet. Ik had nochthans al mijn best gedaan vandaag door alledrie mijn wedstrijden te winnen. Tegen Steven begon ik wat aarzelend, maar vanaf een 8-6 achterstand in de eerste set had ik het ideale recept gevonden. Door heel snel te openen, kon Steven zijn geliefde aanvallende spel niet ontwikkelen. Het werd zo 3-0 en dus ook 7-9. We zijn dus goed vertrokken en hebben al twee punten meer dan op hetzelfde moment vorig jaar.
Na de wedstrijd nog een dubbele verrassing: die van Zele hadden heerlijke lasagne gemaakt die we met zijn allen rond de snooker met veel smaak verorberden. Daarnaast vierde de lokale tennisclub (we speelden op een indoor tennisterrein, weet je wel) haar jaarlijkse clubfeest. Het was een feestje waar we jaloers op kunnen zijn, want er werd gedanst dat het een lieve lust was. Omdat we met den B-, C- en D-ploeg hadden afgesproken in de Soda achteraf, trokken we rond half een toch de deur dicht achter ons, echter niet zonder nog een keer naar de vele swingende dames achter ons te loeren. De openingswedstrijd van het tafeltennisseizoen mag wat mij betreft altijd in Zele doorgaan!
Jo: 2; Jan: 4, Didier: 1; Piet: 2
Straf gespeeld, Jan! Een een mooie overwinning om het seizoen meet te beginnen.