Op deze winderige vrijdagavond, dankzij storm Eunice, trof de A-ploeg een sympathiek Olsene.

Sommige ploegen hadden het voordeel om als opwarming wat vallende bomen te mogen ontwijken. Dit genoegen kregen we niet en wij hielden het op een meer traditionele manier van opwarmen. Dit betekent dus voor Jan,Phillipe en mezelf op wat balletjes slaan en voor Tim zeker niet op een balletje slaan. We troffen C4,C6,D2,D2, een opstelling waar we normaal gezien van moeten kunnen winnen. Maar alles moet altijd gespeeld worden.

Jan en ik zetten de avond goed in door beiden onze tegenstanders te verslaan met 3-0. Jan vond het wel tof om altijd eerst veel achter te komen in de set om die dan toch nog uiteindelijk te winnen. Iedereen heeft zijn stijl zeker? Wat we direct merkten,is dat de zaal niet zo spingevoelig was, een beetje het tegenovergestelde als in De Pinte. Dit is iets waar we rekening  moesten mee houden, maar niet voor iedereen evident bleek. 

Vervolgens speelden Tim en Phillipe tegen hun twee eerste mannen die er geen gras over lieten groeien en vlot 3-0 wonnen. Jan en ik bleven doorzetten en wonnen respectievelijk 3-0 en 3-1. Een goede zaak voor de ploeg maar bij mij wrong er stiekem iets, Jan stond namelijk één set voor op mij. Er is nl. een geheime competitie tussen ons twee om er voor te zorgen dat we er telkens alles uithalen . Het bleef spannen want de meet werd weer gelijk getrokken dankzij een gespiegelde uitslag de volgende twee wedstrijden.

Na 8 wedstrijden stond het dus 4-4, spannend, wie verbreekt het patroon?

Dat bleek Tim te zijn die desondanks de vooropgestelde minimale spinomstandigheden toch zijn wedstrijd wist binnen te halen. Phillipe speelde een enorm spannende wedstrijd maar verloor die ongelukkig (11-9) in de belle, met op 10-9 een onpakbaar netje. Wel positief was dat zijn motor meer toeren begon te draaien en dit zijn spelniveau enorm liet toenemen.

Nu moesten Jan en ik beiden onze wedstrijden winnen om een voorsprong te maken. Helaas lukte dit niet. Jan speelde een felbevochten wedstrijd die enkel maar in de belle beslist kon worden. Dat heb je namelijk altijd als je tegen Luc Deblanc speelt. Een enorm sympathieke persoon maar die je geen enkel punt gratis geeft. De gemiddelde rally in tafeltennis duurt 3 slagen. Bij een wedstrijd tegen Luc mag je blij zijn als er vanaf komt met 9 slagen. Zijn spinvariatie is enorm en je wil eigenlijk geen kwalitatief goede topspin spelen want dan krijg je een bal met enorm veel backspin terug. Echt veel respect voor deze senior. Ik daarentegen speelde een snelle partij maar verloor die helaas 3-0 tegen een sterke Dirk Bombeeck. Hierbij werd mijn winstreak van 21 wedstrijden verbroken.

Er werd dus geen kloof gemaakt, dit moest dan maar gebeuren tijdens de laatste 4 wedstrijden.

Philippe zijn motor draaide nog steeds hoge toeren en hij won meer dan verdiend zijn laatste wedstrijd met 3-0. Tim won ook, eerst gaf hij tactisch een setje af om dan genadeloos 11-6,11-4 en 11-3 te winnen. De 8 werd dus bereikt, nu aan Jan en mezelf om ervoor te zorgen dat we met alle punten naar huis gingen. Jan won zijn eerste twee sets (wel nipt) en leek de overwinning binnen te halen. Ik speelde tegelijkertijd tegen Luc. Jan gaf me vooraf wat tips die ik zoveel mogelijk probeerde toe te passen, dat wierp zijn vruchten af maar Luc is een sterke speler en liet zich niet doen. Na de eerste set met 11-7 te winnen, verloor ik de volgende 2 sets met telkens 11-9. Ik liet me echter niet doen een vond een zekere focus die er voor zorgde dat ik set 4 won. Na het einde van die set zag ik dat het bij Jan vs Dirk nog niet gedaan was. Dirk slaagde erin om op zijn beurt 2 sets nipt te winnen. Voor ons beiden zou het dus in de belle moeten gebeuren. Dirk begon de set blijkbaar goed want de volgende keer dat ik naar de tussenstand keek stond Jan  10-5 achter. Hij maakte er nog 10-7 van, maar moest toen de wedstrijd aan Dirk toekennen. Het lag dus in mijn handen. De scores gingen gelijk op, maximaal twee punten verschil. Een net-opslag haalde me even uit mijn concentratie want hierna miste ik mijn opslag waardoor het 8-8 stond. Frustraties bij mij, ik nam even wat extra tijd en zette deze emoties uit mijn hoofd. De volgende twee opslagen van Luc kon ik beide winnen en het stond 10-8. In de heenronde stond het ook 10-8 in de belle tijdens onze confrontatie waarna ik twee matchballen redde en de wedstrijd toen 12-10 kon winnen. Het omgekeerde mocht hier niet waar worden en na nog een punt weg te geven kon ik na een lange rally de wedstrijd en de partij tussen Olsene en De Pinte binnenhalen. Enorme vreugde na een zenuwslopende partij.

Achteraf werd er voor het eerst sinds lang nog eens genoten van croques dankzij de versoepelde coronamaatregelen en een sympathiek Olsene dat ondanks hun verlies ons nog van het vijfde kwart liet genieten.

conclusies: Tim is zeker nog niet waardeloos als er niet op spin kan gespeeld worden

                 Jan maakt het graag spannend.

                 Philippe is a force to be reckoned with... als zijn motor draait.

                 Klaas drinkt graag pintjes onder de douche ?! (en spreekt deze week liefst niet teveel over de onderlinge competitie met Jan)